-
1 tłumaczyć
(-ę, -ysz); vt; perf wy-1) ( wyjaśniać) to explain, ( usprawiedliwiać) to justify ( przekładać) perf prze-* * *ipf.1. (= wyjaśniać) explain, expound, explicate.3. (= uzasadniać, usprawiedliwiać) justify, excuse; to wszystko tłumaczy that explains matters; żart. that accounts for the milk in the coconut.ipf.1. (= usprawiedliwiać się) explain/excuse oneself; gęsto się tłumaczyć apologize profusely.2. (= znajdować uzasadnienie) be explained, be accounted for; to się tłumaczy samo przez się it goes without saying.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tłumaczyć
См. также в других словарях:
gramatyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. gramatykayce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nauka o zasadach budowy i odmiany wyrazów oraz o regułach składni danego języka; zespół reguł, środków służących do tworzenia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słownictwo — n III, Ms. słownictwowie, blm «ogół wyrazów wchodzących w skład jakiegoś języka, zasób wyrazów danego języka; wyrazy i terminy dotyczące jakiejś specjalności, jakiegoś środowiska, jakiegoś regionu» Słownictwo gwarowe, poetyckie, książkowe,… … Słownik języka polskiego
gramatyka — ż III, CMs. gramatykayce; lm D. gramatykayk 1. «zespół środków formalnych i semantycznych organizujących tekst językowy, tworzących system języka; uporządkowany zbiór reguł opisujących działanie tych środków; dział językoznawstwa obejmujący… … Słownik języka polskiego
leksyka — ż III, CMs. leksykayce; lm D. leksykayk jęz. «ogół wyrazów jakiegoś języka, zasób wyrazów danego języka; wyrazy i terminy dotyczące jakiejś specjalności; słownictwo» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
posiadać — ndk I, posiadaćam, posiadaćasz, posiadaćają, posiadaćaj, posiadaćał, posiadaćany posiąść dk XI, posiadaćsiądę, posiadaćsiądziesz, posiadaćsiądź, posiadaćsiadł, posiadaćsiedli 1. zwykle ndk «mieć coś jako swoją własność, być właścicielem czegoś,… … Słownik języka polskiego
samogłoskowy — przym. od samogłoska System samogłoskowy jakiegoś języka. ∆ Temat, rzeczownik itp. samogłoskowy «temat, rzeczownik itp. zakończony samogłoską» … Słownik języka polskiego
tezaurus — m IV, D. a, Ms. tezaurussie; lm M. y książk. «dzieło obejmujące całokształt pewnej dziedziny wiedzy; także: leksykon, słownik obejmujący całe słownictwo jakiegoś języka; czasem także kartoteka hasłowa encyklopedii uniwersalnej» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
zasób — m IV, D. zasóbsobu, Ms. zasóbsobie; lm M. zasóbsoby 1. «pewna ilość czegoś zebrana, nagromadzona w celu wykorzystania w przyszłości; zapas, rezerwa» Zasoby wody. Zasoby pieniężne. Zasoby mieszkaniowe. Zasób wyrazów jakiegoś języka. przen. Zasób… … Słownik języka polskiego
metajęzyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, blm, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} słownictwo specjalne (np. terminologia gramatyczna) wraz z regułami jego użycia służące do opisu jakiegoś języka {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
tłumaczyć — ndk VIb, tłumaczyćczę, tłumaczyćczysz, tłumaczyćacz, tłumaczyćczył, tłumaczyćczony 1. «wyjaśniać, objaśniać coś komuś» Tłumaczyć komuś działanie jakiegoś mechanizmu. Tłumaczyć jasno, zrozumiale, zawile. Tłumaczył, jak dotrzeć do celu. Tłumaczył… … Słownik języka polskiego
